کد مطلب:53182 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:233
امام با سی و پنج هزار نفر از كوفه بیرون شد. از بصره فرماندارش، ابن عباس، نیز ده هزار نفر را برای یاری امام، روانه كرد كه افرادی همانند احنف بن قیس و حارثة بن قدامه در میان آنان بود. امام در شهر انبار توقف كرد تا لشكرش جمع شدند، آن وقت برای آنان خطبه ای خواند كه تحریص جنگ با معاویه را در برداشت؛ لشكر از جنگ با معاویه امتناع كردند و گفتند: ابتدا باید به جنگ با خوارج پرداخت. حضرت قبول كرد و به طرف نهروان حركت نمودند. قبلا نماینده ای از طرف خود به جانب ایشان، فرستاد لكن آنان نماینده امام را كشتند و پیغام دادند كه، اگر از این حكمیت كه قرار دادی توبه كنی ما در اطاعت تو درآییم و گرنه از ما كناره گیر تا برای خود امامی اختیار كنیم. امام پیغام فرستاد كه كشندگان برادران مرا به سویم بفرستید تا از ایشان قصاص كنم، آن وقت دست از جنگ با شما بر می دارم، شاید مقلب القوب هم شمار را از این گمراهی برگرداند. خوارج در جواب پیغام دادند كه، ما جمیعا قاتل اصحاب تو می باشیم؛ این وقت امام، اصحاب خود را به سوی جنگ با خوارج امر كرد و فرمود: به خدا قسم كه از ایشان زیاده از ده نفر، جان سالم بیرون نبرد و از شما ده نفر كشته نگردد.لحظه لحظه به امام خبر می دادند كه خوارج از نهر عبور كردند، اما قبول نمی كرد و سوگند یا می كرد كه ایشان عبور نكرده اند و نمی كنند و جایگاه كشته شدن آنان در «رمیله» پایین نهر خواهد بود. بعد از مدتی امام با لشكر به نهروان رسیدند و دیدند كه خوارج در «رمیله» هستند، همانطوری كه امام خبر داد، امام فرمود: الله اكبر! پیامبر خدا راست گفت. پس، دو لشكر مقابل هم صف كشیدند؛ امام پیش ایستاد و خوارج را امر فرمود كه توبه كنند و به او به پیوندند؛ ولی آنان قبول نكردند و لشكر حضرت را تیر باران نمودند. اصحاب، عرضه داشتند كه خوارج ما را تیر باران كردند، امام فرمود: شما دست باز دارید تا سه مرتبه؛ تا اینكه مردی از لشكر امام را آوردند كه به تیر خوارج شهید شده بود. امام فرمود: الله اكبر! الان جنگ با ایشان برایتان حلال است؛ پس فرمان جنگ داد و فرمود: برایشان حمله كنید. از خوارج چند نفر به میدان آمدند و رجز می خواندند تا امام را به قتل برسانند؛ امام همه آنان را به جهنم فرستاد. بعد از پایان جنگ، نه نفر از لشكر امام شهید شدند و ده نفر از خوارج، جان سالم بدر بردند، همانطوری كه قبلا امام، خبر داده بود؛ جنگ نهروان در سال سی و هشت هجری یعنی دو سال بعد از جنگ صفین واقع شد.[1] .
بعد از اینكه جنگ صفین خاتمه یافت، عده ای از لشكر امام جدا شدند و با كنایه و یا صریحا مطالب بی ربطی را به حضرت نسبت دادند؛ تا اینكه عده آنان به چهار هزار نفر رسید و بر امیرالمؤمنین علیه السلام خروج كردند خوارج با عبدالله بن وهب راسبی، بیعت كردند و به طرف مدائن رفتند و عبدالله بن خباب فرماندار امام را در مدائن شهید كردند و شكم زن او را كه حامله بود دریدند و دیگر زنان را نیز كشتند.